Wypowiedzenie warunków pracy i płacy, rozwiązanie umowy o pracę – orzecznictwo.
Wyrok
Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi
z dnia 31 stycznia 1979 r.
I P 39/79
W myśl art. 42 § 1 i 2 w związku z art. 45 k.p. wypowiedzenie pracownikowi warunków pracy i płacy musi być uzasadnione. Przez zasadność wypowiedzenia należy rozumieć – w zakresie wypowiedzenia zmieniającego – nie tylko istnienie przyczyny, która tłumaczy odsunięcie pracownika od dotychczasowej pracy, lecz także realność czynionej mu propozycji nowych warunków pracy.
Wyrok
Sądu Najwyższego
z dnia 16 czerwca 1999 r.
I PKN 106/99
Racjonalizacja zatrudnienia zmierzająca do obniżenia kosztów działalności pracodawcystanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia zmieniającego.
OSNP 2000/16/619
Wyrok
Sądu Najwyższego
z dnia 5 września 2001 r.
I PKN 613/00
Przyczyna wypowiedzenia warunków pracy i płacy określona przez pracodawcę jako „zmiany organizacyjne” może uzasadniać wypowiedzenie tylko wówczas, gdy zostanie wykazany jego związek przyczynowy z przeprowadzoną reorganizacją.
OSNP 2003/15/351
Wyrok
Sądu Najwyższego
z dnia 15 grudnia 1976 r.
I PRN 125/76
Wypowiedzenie pracy jest uzasadnione, w rozumieniu art. 45 k.p., jeżeli pracownik na stanowisku kierowniczym nie wykonując należycie swoich obowiązków naraża, chociażby nieumyślnie lub nawet bez winy a tylko z powodu nieudolności, zakład pracy na poważniejsze straty lub szkody, których można uniknąć przy prawidłowym kierownictwie.
Wyrok
Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie
z dnia 16 lipca 1976 r.
I P 994/76
Zakład pracy może zasadnie wypowiedzieć pracownikowi na stanowisku kierowniczym warunki pracy i płacy, jeżeli przemawia za tym dobro zakładu pracy, wyrażające się w konieczności zabezpieczenia wykonania zadań produkcyjnych, jak i właściwego kształtowania stosunków międzyludzkich. Te ostatnie pośrednio w istotny sposób wpływają na wyniki ekonomiczne zakładu pracy
Wyrok
Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi
z dnia 22 marca 1976 r.
I P 116/76
Do oceny danego wypowiedzenia jako uzasadnionego lub nieuzasadnionego nie wystarczy uwzględnienie jedynie racji i argumentów pracownika. Konieczne jest także rozważenie interesu uspołecznionego zakładu pracy i ocena, który z tych dwóch interesów wymaga w konkretnej sprawie dalej idącej ochrony.
Wyrok
Sądu Najwyższego
z dnia 8 marca 2012 r.
III PK 59/11
Kwestia dostatecznie konkretnego i zrozumiałego dla pracownika wskazania przyczyny rozwiązania stosunku pracy jest okolicznością faktyczną, wymagającą poczynienia stosownych ustaleń. Pracodawca nie może powoływać się na inne – niż wskazane w pisemnym oświadczeniu woli – przyczyny wypowiedzenia. Wskazanie tych przyczyn przesądza o tym, iż spór przed sądem pracy może się toczyć tylko w ich granicach.